W poniedziałek, 1 grudnia 2014 roku, podczas kolejnych warsztatów filmowych pani Anna Linkowska omówiła kwestię gry aktorskiej.
Wiadomo, że nikt z uczniów nie ma przygotowania aktorskiego i nie zna technik gry filmowej, ale mimo to, przy odpowiednim zaangażowaniu, jesteśmy w stanie przekazać widzowi odpowiednie emocje i treści. Jednak, aby tego dokonać, musimy zacząć od pracy nad naszym aparatem mowy. Jest to element najistotniejszy, gdyż od niego zależy, czy to, co mówimy jest zrozumiałe dla naszego odbiorcy. Aparat mowy, jeżeli go nie ćwiczymy, nie funkcjonuje tak, jakbyśmy chcieli. Jeśli zależy nam, aby nasza mowa była lekka, wyraźna i trafiała do odbiorców, nie tylko w filmie, musimy nad nią pracować. A umiejętność swobodnego wysławiania się i odpowiedniego panowania nad wymową przydaje się w każdej sytuacji życiowej, w szkole, w pracy itp. W głosie słychać, czy ktoś jest pewny siebie, odważny, czy może ogarnął go lęk.
Impostacja – sposób wydobywania dźwięku (szept, przy zaciśniętych zębach, głośno, poprzez krzyk). Trzeba być świadomym, jak wydobywać głos. Efekt za każdym razem jest inny. Ćwicząc tekst do filmu należy zwracać uwagę na głos, ton, tempo i rytm wypowiedzi. Można się nagrać i posłuchać lub stanąć przed lustrem i zobaczyć, jak daną kwestię mówimy.
Teksty – przygotowując się do nagrywania konkretnych scen, niezmiernie ważne jest bezbłędne opanowanie tekstu. Tym bardziej, że kwestie w filmach nagrywanych na Miejski Festiwal Filmów Obcojęzycznych są mówione w języku obcym. Dobrym trikiem na płynne opanowanie tekstu, jest napisanie go, wydrukowanie i uczenie, powtarzanie go w każdej wolnej chwili: w szkole na przerwach, jadąc autobusem, w domu itp. Chodzi o to, żeby non stop powtarzać i ćwiczyć. Im dłużej powtarzamy, tym lepiej pamiętamy i jesteśmy w stanie powiedzieć wyuczony tekst niemal automatycznie.
Drugim sposobem na poradzenie sobie z tekstem jest improwizacja. Czasem zdarza się, że aktorzy otrzymują instrukcję, co i w jaki sposób mają zagrać, natomiast nie mają spreparowanego tekstu i muszą improwizować. W przypadku filmu w języku obcym byłoby to bardzo trudne.
Uczestnicy warsztatów obejrzeli i omówili dwa filmy krótkometrażowe. Omawiając pierwszy z nich, prowadząca zwróciła uwagę na błędy i wspólnie z uczestnikami przeanalizowała te sceny, sytuacje, które nie powinny się tam znaleźć lub powinny zostać nakręcone i przedstawione w inny sposób. Przekaz filmu musi być spójny i czytelny dla odbiorcy. Musimy zwracać uwagę na każdy szczegół, odpowiedni strój, rekwizyty, miejsce, porę dnia itp. Dialogi powinny być jak najkrótsze, czytelne, zrozumiałe, wypowiadane wyraźnie. Nagrywając ujęcia dialogowe, musi być pokazana relacja dwóch osób, reakcja odbiorcy, dialog musi coś wnosić do filmu. Nie przedłużajmy scen, pokazujmy to, co jest ważne, istotne.
Drugi film to przykład sceny improwizowanej. Studenci szkoły aktorskiej znakomicie odegrali swoje role. Wszystko było zrozumiałe, natomiast jeden z aktorów zalał odbiorcę potokiem słów. Dla widza jest to męczące. Skracajmy więc dialogi do minimum. Film to obraz i przekazujmy w nim treści skupiając się bardziej na gestach, mimice i na samym obrazie niż na dialogach. Są one czasem oczywiście niezbędne i nie możemy w epoce filmu dźwiękowego tworzyć filmu niemego, ale przy realizacji projektów filmowych skupmy naszą uwagę przede wszystkim na obrazie jako głównej formie przekazu.
Gesty – muszą być odpowiednie do przekazywanych treści i emocji. Przyjrzyjmy się naszym znajomym w różnych sytuacjach, aktorom w filmach, którzy odgrywają rożne role i co przekazują w danym momencie gestami, ruchami oraz mimiką. Postarajmy się jak najbardziej naturalnie odegrać daną scenę, zwracając jednocześnie uwagę na to, aby nie było przypadkowych ruchów, gestykulacji.
Muzyka – w filmie musi być spójna, musi pasować do jego tematyki, do scenerii, oddawać nastrój. Należy zadbać o to, żeby nie zagłuszyć muzyką tego, co jest w tle. Muzyka w filmie nie może być za głośna, ani zbyt cicha. Ma być dopasowana do rytmu filmu.
Na koniec pani Anna Linkowska podkreśliła znaczenie odpowiedniej atmosfery podczas pracy nad filmem. Przed kręceniem dobrze jest przeprowadzić kilka prób, aby nagrywanie szło sprawnie. Warto praktykować pracę w systemie „jeden na jeden”, czyli tak zorganizować plan pracy, aby przy danej scenie obecni byli wyłącznie aktorzy danego ujęcia. Ma to na celu większe skupienie, a aktorzy nie są rozpraszani przez swoich rówieśników. Jeżeli zadbamy o odpowiednią atmosferę pracy w skupieniu, uzyskamy właściwy efekt. Pamiętajmy, że praca nad projektem to nie tylko zabawa, ale przede wszystkim ważne zadanie. A nad całością powinien czuwać reżyser, który wie, czego oczekuje od swoich aktorów i kamerzysty, i z którym nikt nie dyskutuje -:)
Na kolejne spotkanie zapraszamy w poniedziałek 8 grudnia 2014r. (15:30 – 17:00). Będzie to już ostatnie spotkanie warsztatowe w tym roku szkolnym!
