Warsztaty filmowe w dniu 3 listopada 2014 roku upłynęły pod hasłem: możliwości kamery. Pani Anna Linkowska pojawiła się w szkole z profesjonalnym sprzętem i zapoznała uczestników z tajnikami pracy z kamerą.

Przyniesiony przez nią sprzęt ważył ok. 3-4 kg, dlatego w pracy nad filmem poza tzw. filmowaniem z ręki, stosuje się też statywy umożliwiające stabilne unieruchomienie oraz płynne przesuwanie kamery w obrębie planu. Można podłączyć do niej zasilacz w czasie realizowania transmisji z określonego miejsca, w którym dostępne jest źródło zasilania lub w przypadku braku takiego źródła – baterie. Każda kamera posiada wejście na dwie karty SD o pojemności ok. 32 GB. Na każdej z nich można zrealizować nagranie o długości ok. 1,5 godz. w jakości HD. Wydaje się, że to niewiele przy tak dużej pojemności, ale warto pamiętać, że nagrany film nie jest skompresowany, posiada wiele danych, które można dowolnie przetwarzać, np. dodawać filtry, zwalniać czy dostosowywać obraz nie tracąc jego jakości.

Prowadząca warsztaty zapoznała uczniów z ważnymi funkcjami kamer:

• mikser wizji, urządzenie umożliwiające podłączenie kilku kamer i płynne przechodzenie pomiędzy obrazami podczas transmisji;
• dwa mikrofony, z których jeden zapisuje dźwięki z otoczenia, a drugi może być wykorzystany przez osobę prowadzącą program lub wywiad;
• obiektyw – wymienna część, wyposażona w narzędzia do zmiany zoomu lub przesłony wykorzystywane w różnych warunkach naświetlenia planu. Obiektyw umożliwia również różnicowanie ostrości dowolnego planu, np. plan pierwszy może mieć głębię ostrości a drugi może być rozmazany lub odwrotnie. Są dwa rodzaje obiektywów: zmiennoogniskowy, za pomocą którego można poszerzać i zwężać pole widzenia i stałoogniskowy, który zapewnia stałe pole widzenia;
• przesłona obiektywu, która ma znaczenie przy dużym nasłonecznieniu planu, ponieważ zapobiega odbijaniu promieni słonecznych i powstawaniu refleksów w obiektywie;
• wizjer służy do obserwowania obrazu z kamery. Posiada on możliwość ustawiania dioptrii, jeśli osoba obsługująca kamerę ma wadę wzroku. Przydaje się on szczególnie przy dużym nasłonecznieniu planu, kiedy obraz na monitorze kamery staje się niewidoczny;
• filtry szarości umożliwiają przyciemnianie obrazu w różnych warunkach, szczególnie przy nieodpowiednim oświetleniu. Podobną funkcję spełnia balans bieli, który pozwala na zmianę natężenia bieli, by osiągnąć jak najlepszą jakość kolorów nagrywanego materiału. Można to zrobić w prosty sposób przykładając do kamery białą kartkę i wykonując kalibrację. Dzięki temu obraz nie będzie zbyt żółty ani zbyt niebieski;
• stopka umożliwia zamocowanie kamery na statywie i zablokowanie zabezpieczające przed niekontrolowanym przesuwaniem urządzenia w czasie pracy;
• monitor przekazuje obraz z kamery i zawiera ważne dla operatora informacje, tj. parametry zapisu, czas nagrywania, opcje nagrywania i spoczynku, ustawienia automatyczne, przy których kamera sama dobiera światło, np. kiedy wchodzimy z zewnątrz do pomieszczenia następuje automatyczne doświetlenie. Można wykonać takie nagranie również przy ustawieniach manualnej regulacji przesłony i doświetlenia, jednak bardzo trudno jest wtedy utrzymać dobrą jakość obrazu. Warto pamiętać, że ma to szczególne znaczenie przy nagrywaniu z dwóch kamer;
• nagrywanie z dwóch kamer – warto nagrywać w ten sposób, bo nie musimy wtedy powtarzać większości scen, zarówno ze względu na możliwość wyboru lepszego ujęcia jak i pokazanie jednego planu z różnych stron, np. w czasie rozmowy dwóch bohaterów. Bardzo ważne jest korzystanie z określonych ustawień (najlepiej automatycznych). Jeśli parametry nagrań będą się różnić, poszczególne sceny mogą mieć inne nasycenie barw i ostrość, co utrudni lub nawet uniemożliwi montaż. Podobne trudności można napotkać przy nagrywaniu poszczególnych scen „z ręki" (obraz nie jest stabilny) lub za pomocą statywu (obraz unieruchomiony). Najlepiej więc nagrywać cały film tylko „z ręki" lub tylko na statywie;
• praca na osi – kamera powinna zawsze poruszać się na określonej osi wzdłuż jednej linii planu i nie powinna jej przekraczać, by nie zaburzać postrzegania sceny. Najłatwiej zrozumieć to na podstawie meczu piłki nożnej. Gdyby kamera pokazywała grę z różnych stron, widz nie wiedziałby gdzie znajdują się poszczególni zawodnicy i bramka przeciwnika. Prowadzenie kamery tylko na linii jednej strony boiska pozwala oglądającemu zachować orientację w przestrzeni, a poza tym ułatwia montaż materiału;
• różne plany – nie należy tworzyć filmu w oparciu o plan ogólny. Szczególnie rozmowy bohaterów buduje się stosując dojazdy kamery do aktorów, kontraplan, filmowanie zza pleców, plan średni (widoczna tylko część postaci), półzbliżenie, plan bliski (zaznaczenie charakteru, emocji, wymiana spojrzeń) oraz detal. Bardzo ważny jest montaż takich ujęć, by gra postaci była spójna ( w czasie rozmowy dwoje aktorów powinno patrzeć w odpowiednim kierunku).

To tylko niektóre informacje przekazane przez prowadzącą. Ważną częścią warsztatów były ćwiczenia praktyczne dotyczące obsługi kamery z uwzględnieniem wszystkich wcześniejszych wskazówek. Okazało się, że nie było to łatwe zadanie.

Na kolejne spotkanie zapraszamy w poniedziałek 17 listopada o godzinie 15.30.