Nie ma prostych i skutecznych recept na to, jak całkowicie uchronić dziecko przed narkotykami, ale jedno jest pewne: im lepszy mamy kontakt z dzieckiem, tym łatwiej ustrzeżemy je przed narkotykami.
Co warto wiedzieć i robić, aby chronić dziecko przed narkotykami?
• znać prawa rządzące rozwojem dziecka,
• wiedzieć jak budować dobry kontakt z dzieckiem,
• znać powody, dla których młodzi sięgają po narkotyki,
• być konsekwentnym w przestrzeganiu zasad,
• mieć rzetelną wiedzę na temat narkotyków.
Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów z dzieckiem, bo pozwala lepiej poznać jego świat, oczekiwania, marzenia, ale też różnorodne problemy. Nie bójmy się rozmawiać także na trudne tematy. Wiedza o narkotykach pomaga przełamać opory przed rozmową z dzieckiem na ten trudny temat. Im więcej wiemy na temat narkotyków, tym łatwiej przekonamy dziecko o ich szkodliwości. Używajmy rzeczowych argumentów.
Jeśli chcesz przeprowadzić z dzieckiem poważną rozmowę po to, by wprowadzić zmiany w Waszej rodzinie to:
• znajdź na nią jakiś spokojny moment,
• zajmuj się tylko tą konkretną sprawą,
• mów o tym, co w związku z konkretnym zdarzeniem czujesz,
• słuchaj uważnie, co dziecko ma Ci do powiedzenia,
• zadbaj o to, by każdy mógł przedstawić swój punkt widzenia i wyrazić własną opinię,
• zakładaj możliwość zmiany swojego zdania,
• bądź gotowy do kompromisów,
• koncentruj się na rozwiązaniu problemu, a nie na tym kto wygra.
Sygnały ostrzegawcze mogące wskazywać na zażywanie substancji psychoaktywnych:
• Pojawienie się i występowanie nowych przedmiotów i produktów mogących służyć do przyjmowania substancji psychoaktywnych np. fifki, zapalniczki, łyżeczki, bibułki, kawałki okopconej folii aluminiowej, igły i strzykawki, waciki, paczuszki w foliowych opakowaniach, kleje, tabletki, proszek, sproszkowane zioła, bryłki itp.
• Zmiany psychiczne oraz dotychczasowych zachowań i zwyczajów:
- stany nietrzeźwości,
- osłabienie lub utrata zainteresowań,
- zaburzenia snu ,
- wahania nastroju (drażliwość, płaczliwość itp.),
- zmienna mowa (powolna, zamazana lub przyśpieszona),
- trudności w koncentracji uwagi,
- zachowania i reakcje nieadekwatne do sytuacji,
- chwiejny, powolny chód lub pobudzenie ruchowe,
- zastyganie w nienaturalnych pozycjach,
- gorsze wyniki uczenia się,
- wagarowanie,
- zmiana dotychczasowych znajomych, poszukiwanie nowych grup i aktywności, w których obecne są narkotyki np. dyskoteki, koncerty itp.
- rozluźnienie więzi z rodziną,
- zakłócanie porządku publicznego.
• Zmiany w wyglądzie:
- sprawianie wrażenia osoby chorej, np. przeziębionej, kaszlącej,
- zmęczenie,
- wychudzenie,
- zmiany skórne, np. miejsca po wkłuciach do naczyń żylnych,
- zadrapania, ślady po oparzeniach papierosami, przebarwienia palców,
- „szkliste oczy", źrenice zwężone, rozszerzone, nieruchome,
- słodki zapach z ust.
Jeżeli zauważycie Państwo kilka z powyższych objawów zgłoście się koniecznie do pedagoga szkolnego lub terapeuty uzależnień w Stowarzyszeniu KARAN w Kaliszu, ul. Graniczna 1, tel. 062 764 22 60. Poradę można uzyskać anonimowo dzwoniąc na powyższy telefon.
Zapraszam do skorzystania z profesjonalnego źródła informacji o narkotykach, tj. Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii http://www.kbpn.gov.pl, z którego zaczerpnięte zostały powyższe informacje.
